Orpg|| Lauren & Tessa

Enrique Emanuel Salvador

'' oh uh.. het was niets boeiends hoor '' zeg ik dan.
Bella was inmiddels weer op de andere bank gaan liggen, ik kijk weer naar Alice.
'' Weet je zeker dat ik niets voor je moet halen ? '' vraag ik dan nog maar voor de zekerheid, voor het geval ze weer ergens heen wou lopen.

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Ik ga liggen en draai me om, ik trek mijn deken over me heen en vouw me dan op als een balletje.
Toch nog maar een keer proberen te slapen, na een klein tijdje kom ik eindelijk in een onrustige slaap.

Alice April Anderson

Ik word wakker door het zonlicht dat naar binnen schijnt. Een blik werp ik op de klok: 6u37. Ik rek mij uit en kom overeind. Iedereen slaapt nog...
Ik sta langzaam op, het lijkt of de duizeligheid weg is. Voorzichtig baan ik mij een weg tussen de luchtbedden en loop de trappen op. Het gaat verrassend genoeg beter. Misschien is het al uitgewerkt? Of is mijn immuunsysteem gewoon super?
Ik loop mijn kamer in en kleed mij om. Ik loop terug naar beneden, de keuken in. Daar pak ik een glas water en ga aan tafel zitten. Ik was wel nog wat misselijk, maar ik voel me niet meer miserabel.

Enrique Emanuel Salvador

Eventjes word ik wakker, ik knipper wat met mijn ogen en zie dan dat Alice kennelijk ook al wakker is.
Ik sta op en loop naar de keuken toe waar ik Alice gelijk aantref.
"Goedemorgen ! Hoe gaat het vandaag ? Kan ik wat voor je klaarmaken ?" Vraag ik dan aan haar.

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Langzaam word ik wakker, ik knipper wat met mijn ogen en kom dan langzaam overeind.
Ik rek me uit en pleur daardoor van de bank omdat die niet erg breed is, vervolgens lanceer ik Austin net nog niet omdat ik bovenop het luchtbed val.
Austin schrikt wakker, mijn gezicht word zo rood als een tomaat "sorry ik.. Uh rekte me uit en viel van de bank" zeg ik dan " buenos días trouwens" zeg ik er dan maar achteraan.

Alice April Anderson

"Nee, geen eten, alsjeblieft. Tenzij je wilt dat ik weer ga overgeven." zeg ik al lachend. Ik sta voorzichtig op en loop naar Enrique toe. Ik sla mijn armen rond zijn nek en geef hem een kus. Plots hoor ik gekuch naast ons. Meteen kijk ik op en zie Austin en Bella staan. "Jullie verstoren het moment!" zeg ik met een grijns. Ik laat Enrique los en zet een stap opzij, zodat ze langs de deur naar binnen kunnen. Ik wil achter hen lopen, maar Enrique neemt mijn hand vast. Ik draai mij om en kijk hem vragend aan.

Enrique Emanuel Salvador

Ik trek Alice naar me toe en sluit haar in een knuffel, ik geef een kus op haar voorhoofd.
Dan kijk ik op naar Bella en Austin "hoe gaat het vandaag met jou Bella ?" Vraag ik dan.
Ze kijkt op "beter" antwoord ze met een kleine glimlach.
Ik kijk weer naar Alice en glimlach.

Austin Miller

Ik neem een grote kom cornflakes en begin gulzig te eten. Damn wat heb ik een honger. Ik kijk op naar Enrique en Alice en zie ze elkaar wat knuffelen, kusjes geven en lachen. Dat doet mij weer zo hard denken aan Emma... Ik schud in mijn gedachten mijn hoofd. Zij heeft mij te veel aangedaan. Ik neem nog een hap van mijn eten.

Christabella Maria Martinez

Ik had alleen wat thee gemaakt en was naast Austin gaan zitten.
Ik zie hem opkijken en weer naar zijn cornflakes kijken, ik leg mijn hand even op zijn schouder waardoor hij opschrikt uit zijn gedachten.
"Gaat het ?" Vraag ik dan wat bezorgd aan hem.

Alice April Anderson

"Euh ja?" hoor ik Austin zeggen. Ik kijk even om. Plots voel ik twee handen mij kietelen. "Nee, niet kietelen!" zeg ik al lachend en draai mij terug om. Ik probeer Enrique zijn armen tegen te houden en soms vast te grijpen, maar natuurlijk heeft hij meer macht. "Dit is niet eerlijk!" Al lachend probeer ik hem terug te kietelen, maar tevergeefs.
Plots hoor ik een stoel verschuiven en zie Austin naar boven lopen. Ik kijk hem even achterna en kijk dan weer naar Enrique, zijn focus ligt nog op de trap. Ik begin hem te kietelen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik begin nu ook te lachen, Bella loopt voorbij ons "ik zal wel even bij hem kijken" zegt ze dan.
Ik probeer een knikje te geven tijdens het lachen, uiteindelijk pak ik Alice haar armen vast en lach kwaadaardig.
Uiteindelijk laat ik Alice los en geef haar nog een kus op haar voorhoofd.
"Ik ben blij dat je, je iets beter voelt" zeg ik dan met een kleine glimlach.

Austin Miller

"Nee, Bella!" roep ik uit als ik geklop hoor op mijn deur. De herinneringen aan Sasha kwamen zelfs weer naar boven... Ik laat mijn hoofd in mijn kussen vallen. Mijn ogen beginnen wat rood te prikken, ik veeg wat in mijn ogen.

Christabella Maria Martinez

Ik zou geen nee als antwoord nemen, hij hoefde niets te zeggen maar ik wou hem niet zo treurig zien.
Ik loop naar binnen toe en spring naast Austin op bed, hij kijkt ietwat boos op waardoor ik zie dat hij wat rooie ogen heeft.. Ik frons mijn wenkbrauwen even.
Dan draai ik me wat om op het bed en zet mijn elleboog in het matras zodat ik met mijn hoofd op mijn hand kan leunen.
"Je hoeft niet te praten als je niet wilt, tuurlijk ben ik er voor je als je wilt praten.. Maar we kunnen ook gewoon lachen, bijvoorbeeld het filmpje terugkijken van mij in een kippenpak waar een meisje me wilt opeten.. Of als je het liever hebt kan ik natuurlijk nog een keer in een raar pak rond lopen" zeg ik dan met een kleine glimlach.
"Normaal had ik bij meiden gezegd dat we konden gaan shoppen .. Maarja ik denk niet dat je daar veel gelukkiger van word " zeg ik dan nogsteeds met een kleine glimlach.

Alice April Anderson

"Het zal waarschijnlijk niets zijn geweest." wuif ik het weg. Ik loop rond Enrique en spring in zijn rug en begin te lachen. "Ik heb zin om gewoon een hele dag bij jou te zijn." zeg ik, gevolgd door een sip gezicht. Ik leg mijn hoofd op Enrique zijn schouder. Langzaam glijd ik van zijn rug, ik hijs mijzelf terug weer wat op en leg mijn hoofd weer op zijn schouder en tegen zijn nek.

Enrique Emanuel Salvador

Ik kijk opzij en geef Alice een kus op haar wang "waarom doen we dat niet gewoon ? Jij voelt je toch nog niet zo lekker.. Dan melden we ons gewoon af op school " zeg ik dan met een glimlach tegen Alice.
"En ik mocht me van de dokter afmelden op school als het een wat mindere dag was.. Dus met mij gaat het zogenaamd wat slechter omdat ik gister iets te hard van stapel ben gelopen met het dansen " zeg ik dan nog alleen dit keer meet een evil glimlachje door het kwaadaardige plannetje wat ik net had bedacht.

Austin Miller

"Ik ben niet in de stemming om te lachen." zeg ik op neutrale toon en sta recht. "Ik wil dat je uit mijn kamer gaat als ik straks terug kom." voeg ik er nog aan toe.
Ik pak mijn skateboard en loop naar beneden. Ik loop de deur uit, zet mijn skateboard op de grond en begin te skaten.

Christabella Maria Martinez

Waarom deed hij dat altijd ? Altijd als ik hem vroeg iets niet te doen deed hij het toch en nam ik er maar genoegen mee.. En dan probeer ik hem eens te helpen en dan werd er naar me geschreeuwd alsof ik een stuk vuil was die geen waarde had.
Ietwat bedroefd loop ik een verdieping lager om mijn motorkleding aan te trekken.. Een van de weinige dingen die me hielpen met mijn hoofd leeg maken.
Maar als ik op de motor zit merk ik al snel dat, dat zelfs dit keer niet helpt.. Ik blijf denken, ik was niet helemaal op mijn gemak dat Austin zo weg gegaan.. En er bleven woorden in mijn hoofd rondgaan 'stuk afval, je bent niets waard, wat doe je eigenlijk op deze wereld..' Opeens word ik opgeschud uit mijn gedachte door het geluid van een toeter en een paar koplampen waar ik inkijk, ik probeer uit te wijken maar het laatste wat ik hoor is een luide knal.

Alice April Anderson

"Jij bent gewoon gemeen!" zeg ik al lachend. Ik geef hem enkele kusjes in zijn nek en telkens krimpt hij in elkaar. "Hoe durf je, mevrouw Anderson!" zegt hij plots en wilt mij vastgrijpen, maar ik spring van zijn rug en ren naar de woonkamer.
Aangezien ik niet meer eraan had gedacht dat er nog luchtbedden lagen, struikel ik erover. Meteen draai ik mij om en zie Enrique in de deuropening staan. "Nee, nee nee!" gil ik terwijl ik lach. Hij komt een stap dichter en kijkt mij kwaadaardig aan. Ik kruip wat naar achter en lach nog harder.

Enrique Emanuel Salvador

"Dit zal u zwaar komen te staan mevrouw Anderson " zeg ik dan met een bekakt stemmetje.
Ik loop snel op haar af en ga naast haar zitten, ik begin haar opnieuw te kietelen.

Austin Miller

Ik skate het park in en daar stop ik even. Ik ga op een bankje zitten aan de vijver. Mensen moeten niet zo bezorgd zijn om mij, met mij gaat het prima... Ik schud mijn hoofd.
Er zwemmen enkele eenden voorbij met kuikens. Ze schateren wat en zwemmen dan verder.

Christabella Maria Martinez

In de verte hoor ik wat toeters en bellen aankomen, heel langzaam kom ik bij ik knipper wat met mijn ogen maar zie wat wazig.
"Mevrouw blijf rustig liggen, er komt iemand aan voor u.. Degene die u heeft aangereden is doorgereden helaas" hoor ik iemand zeggen die kennelijk over me heen gebukt zat en mijn hoofd vast hield ik knik maar, ik kon het niet helemaal 100% volgen.
Voor ik het weet word er iets om mijn nek gedaan en word ik ergens opgelegd.
"Hoort u mij mevrouw ?" Hoor ik iemand zeggen, ik probeer wat te knikken voor zover het lukt met dat ding om mijn nek.

Alice April Anderson

Ik spring op Enrique en duw hem met zijn schouders tegen de grond. Ik ga op zijn buik zitten met mijn benen naast hem en kijk hem aan. "Jij bent toch een vreselijke pestkop, he." zeg ik serieus en schiet dan in de lach. Ik por hem tegen zijn borstkas. "Kleine etter." zeg ik al lachend. "Mensen zo verschrikkelijk hard pesten, daar is een enorme straf voor hoor!"

Enrique Emanuel Salvador

"Nee dat kan echt totaal niet ! Ik ben echt geen pestkop hoor " zeg ik dan sarcastisch.
"Maar mevrouw Anderson, ik zou dan toch wel graag willen weten wat die enorme straf is " vervolg ik dan nog.

Austin Miller

Er gaan enkele minuten voorbij. Ik pak mijn skateboard weer en skate verder naar het skatepark. Gelukkig kan ik hiermee altijd mijn gedachten verzetten. Ik neem de afdaling en doe enkele tricks.

Christabella Maria Martinez

Na een klein tijdje word ik het ziekenhuis ingereden en nagekeken.
"Mevrouw is het goed als we uw telefoon pakken om iemand te bellen en op de hoogte te stellen" ik knik als antwoord.
Mijn hoofd deed ontzettend veel zeer, mijn zicht werd gelukkig al iets minder troebel.

Alice April Anderson

"Je krijgt geen kusjes meer voor de komende 24 uur!" zeg ik al lachend. Enrique kijkt mij even kwaadaardig aan en draait zich dan zodat hij boven mij hangt en ik op de luchtbedden lig. Hij wilt mij een kus geven, maar ik leg stevig mijn handen op mijn mond. "Nee!" roep ik al lachend.

Enrique Emanuel Salvador

Net op het moment als ik Alice een kus op haar voorhoofd wil geven gaat de telefoon van de villa zelf.
Vragend kijk ik op '' ik zal wel even kijken wie het is, wie weet is het school '' zeg ik dan lachend, ik loop naar de telefoon en neem op.
'' Met Enrique Salvador '' zeg ik, ik keer me om en zie Alice achter me staan '' hallo meneer, u spreekt met een zuster van het ziekenhuis. Mevrouw Bella Martinez heeft een ongeluk gehad met haar motor, heeft u toevallig het nummer van familie van haar ? '' vraagt de vrouw aan de andere kant van de lijn, heel even kijk ik wat verbaasd en blijf ik stil '' meneer ? '' word er nog aan de andere kant van de lijn gevraagd.
'' Nee sorry wij hebben allemaal geen nummer van haar familie, staat er geen nummer in haar telefoon ? '' vraag ik dan.
'' Nee daar hebben we gekeken, maar er staan geen nummers van familieleden.. '' antwoord de vrouw dan.
'' Wij komen zo wel even langs '' antwoord ik nog maar.
'' In ieder geval bedankt meneer '' zegt de vrouw en hangt dan op.
Ik kijk weer naar Alice die me nieuwsgierig aankijkt '' Bella ligt in het ziekenhuis, ze heeft een ongeluk gehad met haar motor'' zeg ik dan tegen haar.

Austin Miller

Uiteindelijk skate ik verder de stad in en kom langs allerlei kleine winkeltjes. Plots bots ik tegen een meid. Ik kan nog net wat remmen. "Sorry!" roep ik meteen en kijk haar aan. "Ik ben oké, geen zorgen." zegt ze met een glimlach. Die glimlach, zo mooi. Ik staar haar even aan en knipper dan enkele keren met mijn ogen. Staren is onbeleefd, Austin, foei! "Is er iets waardoor ik het goed kan maken?" zeg ik, mij een beetje schuldig voelend. "Als je samen iets gaat drinken, vergeef ik het je!" zegt ze met een lach. "Deal!" zeg ik met een grijns. Ik raap mijn skateboard op en volg haar naar een cafeetje.